Gaschromatografiedetector - GC Fid / GC-detectoren - ANTITECK (2024)

Content
1. Wat is een gaschromatografiedetector?2. Verschillende manieren om chromatografische detectoren te classificeren3. Soorten detectoren in gaschromatografie4. Hoe een gaschromatografiedetector kopen?

Gaschromatografie detector is een apparaat dat het signaal van het effluentmateriaal na de kolom omzet in een elektrisch signaal.

De detector maakt gebruik van het principe dat een bepaalde fysische of chemische eigenschap van het monster verschilt van de mobiele fase. Wanneer het monster met de mobiele fase door de detector uit de kolom stroomt, veroorzaakt dit een verandering in de achtergrondwaarde van de mobiele fase, en door de veranderde optische of andere signalen om te zetten in een elektrisch signaal, wordt het geregistreerd als een chromatografische piek op het chromatogram.

GC vlamionisatiedetector (FID) is een destructieve detector van het massatype. Het gebruikt de chemische ionisatie van organisch materiaal in aanwezigheid van een waterstofvlam om een ​​stroom ionen te vormen, die wordt gedetecteerd door de intensiteit van de ionenstroom te meten. Het wordt gekenmerkt door een significante respons alleen voor koolstofhoudende organische stoffen en een laag of geen signaal voor niet-koolwaterstoffen, inerte gassen of stoffen die moeilijk te ioniseren of niet geïoniseerd zijn in de vlam, zoals sommige stikstofoxiden (NO , N2O, enz.), sommige anorganische gassen (SO2, NH3, enz.), CO2, CS2 en H2O. Mierenzuur is niet gemakkelijk om ionen in de vlam te vormen vanwege de hoge oxidatietoestand en produceert ook geen significant signaal. Vlamionisatiedetector heeft de voordelen van een hoge gevoeligheid, een breed lineair bereik, minder zware bedrijfsomstandigheden, een laag geluidsniveau en een klein formaat. Het is een veelgebruikte detector voor de detectie van organische verbindingen.

Koolstofatomen zijn verantwoordelijk voor bijna alle organische verbindingen. Vlamionisatiedetector in gaschromatografie is gevoelig voor verbindingen die koolstofatomen bevatten, dus het kan ze detecteren. FID is echter niet gevoelig voor koolstofatomen die dubbele bindingen hebben met zuurstof, zoals carbonyl- en carboxylgroepen (CO, CO2, HCHO, HCOOH, CS2, CCl4, etc.).

Het mechanisme voor het genereren van specifieke ionen in FID is complex en twee stappen worden over het algemeen als belangrijk beschouwd.

a. De vorming van radicalen onder anoxische omstandigheden.

b. De ionisatie van organische radicalen door zuurstof in de geëxciteerde atomaire of moleculaire toestand.

Thermische geleidbaarheidsdetector ook bekend als universele detector, omdat het kan reageren op de meeste verbindingen, waaronder anorganische gassen zoals O 2, N 2 en CO2. Het principe is om het verschil in thermische geleidbaarheid tussen de gedetecteerde component en het draaggas te gebruiken om veranderingen in de concentratie van de component te detecteren. Het maakt detectie mogelijk bij een hoog percentage en lage ppm-niveaus. De TCD wordt voornamelijk gebruikt voor de detectie van anorganische gassen en componenten waarvoor de FID niet gevoelig is. Het wordt het meest gebruikt vanwege zijn eenvoudige structuur, stabiele prestaties, reactie op zowel anorganische als organische verbindingen, veelzijdigheid en breed lineair bereik. Aangezien het monster tijdens de test niet wordt vernietigd, kan het worden gebruikt voor voorbereiding en andere coöperatieve identificatietechnieken.

De TCD detecteert de doelcomponent door de verandering in filamenttemperatuur te lezen die wordt veroorzaakt door het verschil in thermische geleidbaarheid tussen het dragergas en de doelcomponent.

Tussen A en B wordt een gelijkspanning aangelegd. Wanneer alleen het dragergas met een constante stroomsnelheid stroomt, wordt elke gloeidraad op een constante temperatuur gehouden en wordt een constante spanning gegenereerd tussen C en D. De elutie van de componenten van de analytische kant kolom resulteert in een verandering in gloeidraadtemperatuur, een verandering in weerstand en een verandering in de spanning tussen C en D.

Wanneer de thermische geleidbaarheid van de doelcomponent lager is dan die van het dragergas, leest de TCD een toename van de filamenttemperatuur. Omgekeerd leest de TCD een verlaging van de gloeidraadtemperatuur wanneer de thermische geleidbaarheid van de doelcomponent hoger is dan die van het dragergas.

Elektronenvangstdetector is een op concentratie gebaseerde detector die een radio-isotoop als radioactieve bron gebruikt om het dragergas te bombarderen om positieve ionen en vrije elektronen te genereren. Onder invloed van het aangelegde elektrische veld bewegen de elektronen naar de positieve pool en vormen ze een bepaalde ionenstroom die de basisstroom wordt genoemd. Wanneer het draaggas binnenkomt met sporen van elektronegatieve componenten (verbindingen die halogenen, zwavel, fosfor, cyanide, enz. bevatten), zullen deze elektrofiele componenten elektronen vangen om negatieve ionen te vormen en ervoor zorgen dat de basisstroom daalt, wat resulteert in een detectiesignaal.

Gaschromatografie met elektronenvangstdetector wordt gekenmerkt door een hoge gevoeligheid en een goede selectiviteit. Het is een exclusief type detector en is momenteel de meest effectieve detector voor de analyse van sporenelektronegatieve organische verbindingen. Hoe sterker de elektronegativiteit van het element, hoe hoger de gevoeligheid van de detector. Het heeft een hoge respons voor verbindingen die halogenen, zwavel, zuurstof, carbonylen, aminen, enz. bevatten. Elektronenvangdetectoren worden op grote schaal gebruikt voor de analyse en bepaling van residuen van organochloor- en organofosforbestrijdingsmiddelen, metaalcomplexen, metaal-organische polyhalogeen- of polysulfideverbindingen, enz.

De ECD detecteert ionen door de verandering in spanningswaarde te lezen die een constante ionenstroom handhaaft die bij de collector wordt verzameld.

Vlam fotometrische detector is een selectieve en zeer gevoelige detector voor fosforverbindingen, zwavelverbindingen en organotinverbindingen. Zwavelverbindingen omvatten mercaptanen, alkylsulfiden, H2S, CS2, SO2 en CO2 bij het malen van aardoliefracties en pulp. alkyltin wordt gebruikt als aangroeiwerende verf voor scheepsrompen en offshore-olieplatforms. Alkylering wordt gebruikt als aangroeiwerende verf voor scheepsrompen en offshore-olieplatforms. FPD wordt voornamelijk toegepast bij de analyse van fosforhoudende pesticiden, op zwavel gebaseerde onaangename geuren en voedselgeurcomponenten en organotin in zeevruchten.

Het detectieprincipe dat door de FPD wordt gebruikt, is dat zwavelverbindingen, fosforverbindingen en organotinverbindingen allemaal unieke golflengten van licht uitzenden wanneer ze worden verbrand. Door het licht door een filter te laten gaan, bereiken alleen deze unieke golflengten van licht de fotomultiplicator. De fotomultiplicatorbuis zet vervolgens de gedetecteerde lichtintensiteit om in een elektrisch signaal.

Zwavel chemiluminescentie detector is een selectieve en zeer gevoelige detector voor zwavel (S) verbindingen, die zeer kleine hoeveelheden zwavelverbindingen kan detecteren. De SCD is ongeveer een orde van grootte gevoeliger dan de FPD, die ook selectief zwavelhoudende verbindingen detecteert, en de gevoeligheid van de SCD is lineair evenredig met de monsterconcentratie, aangezien de relatie kwadratisch is voor de FPD. De SCD vertoont ook een equimolaire gevoeligheid en meet zwavelhoudende verbindingen met dezelfde relatieve gevoeligheid, ongeacht de verbindingsstructuur. Deze eigenschap van de SCD maakt het gebruik van ijkkrommen van andere verbindingen mogelijk om de geschatte concentratie van de doelverbinding te bepalen, zelfs bij afwezigheid van een standaardmonster. Het significante verschil tussen de SCD en andere detectoren is dat de SCD een omgeving met laag voltage handhaaft.

Zwavelchemiluminescentiedetectoren worden gebruikt voor de detectie van zeer kleine hoeveelheden zwavelverbindingen in olie en aardgas, de meting van zwavelverbindingen in benzine, de analyse van de geursamenstelling van voedsel en de bepaling van vluchtige zwavelverbindingen in dranken.

De zwavelchemiluminescentiedetector maakt gebruik van een chemiluminescentiereactie die wordt veroorzaakt door ozonoxidatie. Zwavelverbindingen worden omgezet in XS-chemicaliën die meestal SO zijn. Bij zeer hoge temperaturen, ongeveer 1000°C, kan de redoxoven chemiluminescentie vertonen. De XS-stof wordt naar het detectorgebied gebracht waar ozon het omzet in de aangeslagen toestand SO2* (vrije radicalen). SO2* straalt licht uit wanneer het terugkeert naar zijn basistoestand, en de SCD detecteert het zwavelgehalte door dit licht te meten met een fotomultiplier buis.

Kijk ook eens naar:
Zuigerpomp
Chemische sterilisatorPolijstmachine